No | Hadis Metni | Kaynak |
12617 | bir kimse din kardeşi ile mülaki olduğunda onunla latif bir muamele ile musafaha ederse, mafiret olmadan birbirlerinden ayrılmazlar. | Ramuz el e-hadis, 442. sayfa, 5. hadis |
12640 | bir kimse Allah (z.c.hz.)'den başka bir mabud olmadığını bildiği halde vefat ederse Cennete girer. | Ramuz el e-hadis, 443. sayfa, 13. hadis |
12643 | bir kimse Fisebilillah gözcü olarak vefat ederse, kabir azabı görmez ve ecri kıyamete kadar nemalanır. | Ramuz el e-hadis, 444. sayfa, 1. hadis |
12644 | bir kimse Lut kavminin amelini yapar halde (tevbe etmeden) vefat ederse, kabri onu onların arasında oluncaya kadar yanlarına götürür. (Veya onların amellerinin asarı kabrinde zahir olur.) Ve kıyamette de onlarla beraber baas olunur. | Ramuz el e-hadis, 444. sayfa, 2. hadis |
12645 | bir kimse Harameyn'den birinde, Mekke veya Medine'de vefat ederse emin olarak baas olunur. | Ramuz el e-hadis, 444. sayfa, 3. hadis |
12646 | bir kimse Mescidi Aksa'da veya onun on iki mil civarında vefat ederse, dünya semasında ruhu kabzolunmuş kimse menzilesinde olur. | Ramuz el e-hadis, 444. sayfa, 4. hadis |
12647 | bir kimse oruçlu olarak vefat ederse Allah ona kıyamete kadar oruç sevabı yazar. | Ramuz el e-hadis, 444. sayfa, 5. hadis |
12664 | bir kimse Allah'a itaat etmeyi nezretmişse onu eda etsin ve bir kimse Allah'a isyan etmeyi nezr ederse isyan etmesin. (Onu eda etmesin.) | Ramuz el e-hadis, 445. sayfa, 8. hadis |
12665 | bir kimse tayin etmediği bir nezirde bulunursa onun kefareti yemindir (on fitre veya fakir ise üç gün oruç). bir kimse bir masiyet işlemeyi nezr ederse onun kefareti de yemin kefaretidir. bir kimse de gücü yetmeyecek bir şeyi nezr ederse onun kefareti de yemin kefaretidir. | Ramuz el e-hadis, 445. sayfa, 9. hadis |
12669 | bir kimse bir mü'minin sıkıntısına ara verse, Allah da ona kıyamet günü sıkıntısından nefes aldırır. bir kimse bir mü'minin ayıbını örterse, Allah da onun ayıbını örter. bir kimse bir mü'minin sıkıntısını def ederse, Allah da onun sıkıntısını def eder. | Ramuz el e-hadis, 446. sayfa, 1. hadis |