| No | Hadis Metni | Kaynak |
|---|
| 13510 | Efendimiz (s.a.s.) yüz ve ahlakça da halkın en güzeli idi. Ne fazla uzun, ne de fazla kısa idiler. | Ramuz el e-hadis, 519. sayfa, 5. hadis |
| 13511 | Efendimiz (s.a.s.) ayakları itibariyle de beşerin en güzeli idiler. | Ramuz el e-hadis, 519. sayfa, 6. hadis |
| 13512 | Efendimiz (s.a.s.) ahlakça insanların en güzeli idiler. | Ramuz el e-hadis, 519. sayfa, 7. hadis |
| 13513 | Efendimiz (s.a.s.) insanların en güzeli, insanların en cömerdi ve insanların en bahadırı idiler. | Ramuz el e-hadis, 519. sayfa, 8. hadis |
| 13514 | Efendimiz (s.a.s.) sıfatça, cemali Peygamberisi ile insanların en güzeli idi. Uzuna meyleden bir boyu vardı. Omuzları arası geniş ve yüz etleri hafifti. Saçlarının siyahı kuvvetli, gözleri sürmeli, kirpikleri uzundu. Ayağı ile yere bastığında tamamiyle basardı. Ayak çukuru hafifti. Ridasını omuzlarından bırakınca gümüş parçası gibi görülürdü. Gülünce mübarek ağzından nur parlardı. | Ramuz el e-hadis, 519. sayfa, 9. hadis |
| 13565 | Kendilerine yenecek bir şey getirildiğinde, "Bu hediye mi sadaka mı?" diye sorarlardı. "Sadakadır" denildiğinde kendileri yetmez, ashabına "siz yiyiniz" buyururlardı. "Hediyedir" denilirse, elini uzatır ve onlarla beraber yerlerdi. | Ramuz el e-hadis, 522. sayfa, 11. hadis |
| 13644 | İnsanlar kendilerine bi'at ettiklerinde, onlara "elimden geldiği kadar" sözünü koydururlardı. | Ramuz el e-hadis, 528. sayfa, 3. hadis |
| 13684 | Defi hacetten çıktıklarında: "Elhamdülillahillezi ahsene ileyye fi evvelihî ve ahirihî": (Evvelinde ve sonunda bana ihsan eden Allah'a hamd olsun) buyururlardı. | Ramuz el e-hadis, 530. sayfa, 9. hadis |
| 13768 | Sabah namazını kıldıklarında Medine ahalisinin hizmetçileri içi su dolu kovalarla gelirler o da mübarek ellerini içine sokarlardı. (teberrüken) | Ramuz el e-hadis, 536. sayfa, 10. hadis |
| 13821 | Ashabından bir kimse ile karşılaştığında o kalkınca kendileri de kalkardı. Ve o şahıs gidinceye kadar kendileri ayrılmazlardı. Ashabından biri ile karşılaştığında elini eline alır, o şahıs bırakmadıkça kendileri elini bırakmazlardı. Ashabından biri ile karşılaştığında kulağına bir şey söylemek isterse ona yaklaşır, o kişi ayrılmadıkça kendileri ondan ayrılmazlardı. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 5. hadis |
