Arama Sonuçları en en

Ümmü Abdullah künyesi ile anılan mü’minlerin annesi Hz. Âişe’den'>en (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Bir ordu harp etmek için Kâbe’ye yürüyecek; sahraya geldiklerinde ise ordudakilerin hepsi yerin dibine geçirilecek. Âişe der ki: “Ey Allah’ın Resûlü, neden'>en hepsi yerin dibine geçirilsin ki? İçlerinde, ticaret için yola çıkanlar olduğu gibi onlardan olmadığı hâlde yollarda orduya katılanlar da vardır, dedim. Resûlullah : Hepsi birden'>en yerin dibine geçirilirler ve kıyamet günü niyetlerine göre haşrolunurlar.” buyurdu.

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in azadlısı, dostu ve dostunun oğlu olan Ebû Zeyd Üsâme İbni Zeyd İbni Hârise radıyallahu anhümâ’dan nakledildiğine göre o şöyle dedi:

Kızı (Zeynep), Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e:

Bunun üzerine Kızı, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e; - Ne olur, mutlaka gelsin, diye tekrar haber yolladı.

Bu defa Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem yanında Sa’d İbni Ubâde, Muâz İbni Cebel, Übeyy İbni Kâ’b, Zeyd İbni Sâbit ve başka bazı sahâbîler olduğu halde kalkıp kızına gitti. Çocuğu Hz. Peygamber’e verdiler, kucağına aldı. Yavrucak pek zor nefes almaktaydı. Resûlullah’ın gözlerinden'>en yaşlar boşandı.

Durumu gören'>en Sa’d İbni Ubâde:

Hadisin bir başka rivâyetinde Hz. Peygamber, “Bu, dilediği kullarının kalbine Allah’ın koyduğu bir rahmettir. Zaten'>en Allah ancak, merhametli kullarına rahmet eder” buyurmuştur.

Suheyb (-i Rûmî) radıyallâhü anh’den'>en rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Sizden'>en önceki ümmetler içinde bir padişah, bir de onun sihirbazı vardı. Bu sihirbaz yaşlanınca, padişaha:

Padişah da ona bir gen'>enç gönderdi. Gen'>encin yolu üzerinde bir rahip bulunmaktaydı. Gen'>enç ona uğradı, yanında oturdu ve konuşmalarını dinledi, beğen'>endi. Sihirbaza her gittiğinde rahibe uğrar ve yanında bir süre kalırdı. Sihirbaz ona “niçin geç kaldın?” diye kızar ve döğerdi. Delikanlı bu durumu rahibe şikâyet etti. O da şöyle dedi:

Gen'>enç, durumu böylece idare edip giderken'>en, bir gün yolda insanların gelip geçmesine en'>engel olan büyük ve yırtıcı bir hayvana rastladı ve ken'>endi ken'>endine “Sihirbazın mı yoksa râhibin mi daha üstün olduğunu işte şimdi öğren'>eneceğim” diyerek bir taş aldı ve “Ey Allahım, rahibin yaptıklarını sihirbazın yaptıklarından daha çok seviyorsan, şu hayvanı öldür ki insanlar yollarına devam etsinler” dedi ve taşı hayvana doğru fırlatıp onu öldürdü. Halk da geçip gitti. Daha sonra delikanlı râhibe gelip olayı anlattı. Râhip ona:

Delikanlı, körleri, alaca hastalığına tutulmuş olanları kurtarır ve diğer hastalıkları da tedâvî ederdi. Padişahın o sıralarda kör olmuş bir yakını bunu duydu, değerli hediyelerle birlikte delikanlıya gitti ve:

Delikanlı:

Adam iman etti. Allah Teâlâ da ona şifa verdi. Adam eskiden'>en olduğu gibi padişahın yanına gelip meclisteki yerini aldı.

Padişah:

Bu defa Padişah:

Adam:

Bunun üzerine sinirlen'>enen'>en padişah adamı tutuklattı ve gen'>encin yerini gösterinceye kadar ona işken'>ence ettirdi. Sonuçta adam gen'>encin yerini söyledi. Delikanlı getirildi. Padişah ona:

Delikanlı:

Padişah delikanlıyı tutuklattı ve rahibin yerini gösterinceye kadar ona işken'>ence ettirdi. Neticede râhip getirildi ve ken'>endisine “dininden'>en dön!” den'>enildi. Râhip bu teklife yanaşmadı. Bunun üzerine padişah bir testere getirtip başının tam ortasından rahibi ikiye biçtirdi. Rahibin parçalarının her biri bir yana düştü. Sonra Padişahın adamı getirildi ona da “dininden'>en dön!” den'>enildi. Ancak o da kabul etmedi. Padişah onu da parçalarının her biri bir tarafa düşünceye kadar testere ile başının ortasından ikiye biçtirdi. Daha sonra delikanlı getirildi ve “dininden'>en dön (yoksa öleceksin)” diye tehdid edildi, fakat delikanlı diren'>endi. Padişah delikanlıyı adamlarından bir gruba teslim etti ve onlara şu tâlimatı verdi:

Delikanlıyı götürdüler, dağın tepesine çıkardılar.

Delikanlı:

“Allahım, ben'>eni bunların elinden'>en nasıl dilersen'>en öylece kurtar!” diye dua etti. Bunun üzerine dağ sarsıldı ve onlar aşağı yuvarlandılar. Delikanlı sapasağlam yürüyerek padişahın yanına döndü. Padişah ona:

Delikanlı da :

Bunun üzerine padişah, delikanlıyı adamlarından bir başka gruba teslim etti ve:

Delikanlıyı alıp götürdüler. O:

“Allahım, ben'>eni bunların elinden'>en dilediğin şekilde kurtar!” diye dua etti.

Gemi içindekilerle beraber ala-bora oldu, hepsi boğuldu. Delikanlı sağ-sâlim padişahın yanına döndü.

Padişah onu görünce:

Delikanlı da:

Padişah:

Delikanlı :

Padişah halkı gen'>eniş bir meydanda topladı. Delikanlıyı hurma kütüğüne bağladı. Sonra delikanlının sadağından bir ok aldı, yayına yerleştirdi. “Delikanlının rabbi olan Allah adıyla” deyip oku fırlattı. Ok, delikanlının şakağına isabet etti. Delikanlı elini şakağına koydu ve oracıkta öldü.

Bunun üzerine halk:

Daha sonra durumu padişaha ileterek:

Bunun üzerine padişah, sokak başlarına büyük hen'>endekler kazılmasını emretti. Hen'>endekler ateşle doldurulmuştu.

Padişah:

Emri yerine getirdiler. en'>en sonunda kucağında çocuğu ile bir kadın geldi, bir ara ateşe girmemek ister gibi yaptı, sen'>endeledi. Çocuk:

“Anneciğim, sık dişini, sabret, çünkü sen'>en hak din üzeresin!” de(mek suretiyle annesini cesaretlen'>endir)di.

Müminlerin emîri Ebû Hafs Ömer b. Hattâb b. Nüfeyl b. Abdüluzzâ b. Riyâh
b. Abdullah b. Kurt b. Rezâh b. Adî b. Ka’b b. Lüey b. Gâlib el-Kureşî el-Adevî,
Resûlullah’ın şöyle dediğini işittiğini nakletmiştir:
Ameller niyetlere göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah’a
ve Resûlü’ne hicret ederse o, (gerçekten'>en) Allah’a ve Resûlü’ne hicret etmiş
olur. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evlen'>eneceği bir kadından dolayı hicret
ederse hicreti, hicretine sebep olan şeyedir.

en'>enes İbni Mâlik radıyallahu anh’den'>en rivâyet edildiğine göre Nebî sallallahu aleyhi ve sellem, (çocuğunun) mezarı başında (bağıra-çağıra) ağlayan bir kadının yanından geçti.

Ona:

Kadın:

Kadın Hz. Peygamber’i tanıyamamıştı. Ken'>endisine, onun Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem olduğunu söylediler. Bunu duyar duymaz Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’in kapısına koştu, orada kapıcılar yoktu. (Özür beyân etmek üzere Hz. Peygamber’e):

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem de:

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den'>en rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, “Allah Teâlâ şöyle buyurdu demiştir.

“ Dünyada sevdiği bir dostunu aldığım zaman, (sabredip) ecrini Allah’tan bekleyen'>en mü’min kulumun katımdaki karşılığı cen'>ennettir.”

Âişe radıyallahu anhâ’dan rivâyet edildiğine göre, ken'>endisi Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e tâun hastalığını sormuş, o da şöyle buyurmuştur:

“Tâun hastalığı, Allah Teâlâ’nın dilediği kimseleri ken'>endisiyle cezalandırdığı bir çeşit azaptı. Allah onu mü’minler için rahmet kıldı. Bu sebeple tâuna yakalanmış bir kul, başına gelen'>ene sabrederek ve ecrini Allah’tan bekleyerek bulunduğu yerde ikâmete devam eder ve başına ancak Allah ne takdir etmişse onun geleceğini bilirse, ken'>endisine şehit sevabı verilir.”

Bize Vekî' ve Yezîd İbn Hârûn tahdîs ettiler. Lafız Yezîd'indir: Onlar da Kelımes ibnu'l-Hasen'>en'den'>en; o da Abdullah ibn Bureyde'den'>en; o da Abdullah ibnu Mugaffel(R)'den'>en. Abdullah ibn Mugaffel bir kimseyi sapan ile taş atarken'>en gördü de ona:

— Böyle taş atma! Çünkü Rasûlullah (S) böyle sapan ile taş at­maktan (ümmetini) nehyetti -yâhud sapanla taş atmayı çirkin görürdü-, demiştir.

Râvî İbn Mugaffel devamla:

— Şübhesiz bu sapan taşıyle ne av avlanır, ne de düşman para­lanır ve öldürülür. Ancak bu taş bazen'>en diş kırar, bazen'>en de göz çıka­rır, demiştir.

Abdullah ibn Mugaffel bunun ardından bir müddet sonra o kim­seyi yine sapanla taş atarken'>en görmüş de ona:

— Ben'>en sana Rasûlullah'ın sapan taşı atmayı nehyettiği -yâhud: Bu atışı çirkin gördüğünü- tahdîs edip söylüyorum da sen'>en hâlâ atma­ya devam ediyorsun! Artık sen'>eninle bundan sonra şu kadar şu kadar zaman konuşmam! demiştir

en'>enes İbni Mâlik radıyallahu anh Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i şöyle buyururken'>en dinlediğini söylemiştir:

“Allah Teâlâ buyuruyor ki: “Kulumu, iki gözünü kör etmekle imtihan ettiğim zaman sabrederse, gözlerine karşılık olarak cen'>enneti veririm.”

Atâ İbni Ebî Rebâh’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir:

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ bana:

İbn Abbâs şöyle dedi:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:

-“Eğer sabredeyim dersen'>en, sana cen'>ennet vardır. Ama yine de sen'>en istersen'>en, sana şifa vermesi için Allah’a dua ederim” buyurdu.

Bunun üzerine kadın:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem de ona dua etti.