| No | Hadis Metni | Kaynak |
|---|
| 13942 | Hemen hemen hiç "Hayır" demezlerdi. Bir şey istenildiğinde onu Yapmak isterlerse "Evet" derlerdi. Yapmak istemezlerse susarlardı. | Ramuz el e-hadis, 547. sayfa, 12. hadis |
| 13944 | Abdest alma ve sadaka verme işlerini kimseye bırakmazlar, bizzat kendileri Yaparlardı. | Ramuz el e-hadis, 547. sayfa, 14. hadis |
| 13987 | Oruçlarını evvela içecek şeyle bozarlardı ve onu bir nefeste içmeyip iki veYa üç nefeste içerlerdi. | Ramuz el e-hadis, 550. sayfa, 2. hadis |
| 13991 | Arka arkaYa aç Yattıkları geceler vaki idi. Kendi ve ailesi efradının akşam yiyecek bir şey bulamadıkları olurdu. Ekmeklerinin çoğu arpa ekmeği idi. | Ramuz el e-hadis, 550. sayfa, 6. hadis |
| 14003 | Beş şeyden Allah'a sığınırdı: Korkaklıktan, cimrilikten, kötü Yaşayıştan, kalb fitnesinden ve kabir azabından. | Ramuz el e-hadis, 551. sayfa, 1. hadis |
| 14008 | "İnsanı ihtiYarlık ve müslümanlık fena şeylerden korur." Mealindeki şiiri söylerlerdi. | Ramuz el e-hadis, 551. sayfa, 6. hadis |
| 14028 | Üç hurma ile veYa ateş dokunmamış bir şeyle iftar etmeyi severlerdi. | Ramuz el e-hadis, 552. sayfa, 10. hadis |
| 14036 | Başlarından ve kürek aralarından kan aldırır ve "Kim böyle Yaparsa herhangi bir şeyle tedavi görmemesinden ona bir şey zarar vermez buyururlardı. | Ramuz el e-hadis, 552. sayfa, 18. hadis |
| 14143 | Ev hizmetlerini Yaparlar ve ekseriYa dikilecek şeyleri de dikerlerdi. | Ramuz el e-hadis, 559. sayfa, 1. hadis |
| 14214 | Mü’minlerin emîri Ebû Hafs Ömer ibni Hattâb radıYallahu anh, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i şöyle buyururken dinledim, dedi:
“Yapılan işler niyetlere göre değerlenir. Herkes Yaptığı işin karşılığını niyetine göre alır. Kimin niyeti Allah’a ve Resûlü’ne varmak, onlara hicret etmekse, eline geçecek sevap da Allah’a ve Resûlü’ne hicret sevabıdır. Kim de elde edeceği bir dünYalığa veYa evleneceği bir kadına kavuşmak için yola çıkmışsa, onun hicreti de hicret ettiği şeye göre değerlenir.”
| Buhârî, Bed’ü’l-vahy 1, Îmân 41, Nikâh 5, Menâk bu’l-ensâr 45, tk 6, Eymân ı İ 23, Hiyel 1; Müslim, mâret 155. Ayr ca bk. Ebû Dâvûd, Talâk 11; Tirmizî, İ ı Fezâilü’l-cihâd 16; Nesâî, Tahâret 60; Talâk 24, Eymân 19; bni Mâce, Zühd 26 |
