Arama Sonuçları vardır Ey

Âişe radıyallahu anhâ’dan rivayet edildiğine göre PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Mekke fethinden sonra artık hicret yok; fakat cihad ve niyet vardır. Allah yolunda savaşa çağırıldığınız zaman hemen katılın.”

Enes radıyallahu anh şöyle dedi:

— PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem ile Tebük Gazvesi’nden döndüğümüz sırada şöyle buyurdu:

-“Medine’de bizden geride kalan öyle kimseler vardır ki, bir dağ yoluna, bir vâdiye girdiğimizde onlar da bizimle yürüyormuş gibi sevap kazanırlar.

Çünkü onları birtakım mâzeretleri alıkoymuştur.”

Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre PEygamber şöyle buyurmuştur:
Mekke’nin fethinden sonra, artık (Medine’ye) hicret etmek yoktur. Yalnız cihad
etmek ve cihad niyetinde bulunmak vardır. Cihada çağrıldığınız zaman derhal
(orduya) katılın.1
(M4831 Müslim, İmâre, 86; B2783 Buhârî, Cihâd, 1)

Ebû Yahyâ SuhEyb İbni Sinân radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Mü’minin durumu gıbta ve hayranlığa değer. Çünkü her hâli kendisi için bir hayır sebebidir. Böylesi bir özellik sadece mü’minde vardır:

Sevinecek olsa, şükreder; bu onun için hayır olur. Başına bir belâ gelecek olsa, sabreder; bu da onun için hayır olur.”

Ümmü Abdullah künyesi ile anılan mü’minlerin annesi Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Bir ordu harp etmek için Kâbe’ye yürüyecek; sahraya geldiklerinde ise ordudakilerin hepsi yerin dibine geçirilecek. Âişe der ki: “Ey Allah’ın Resûlü, neden hepsi yerin dibine geçirilsin ki? İçlerinde, ticaret için yola çıkanlar olduğu gibi onlardan olmadığı hâlde yollarda orduya katılanlar da vardır, dedim. Resûlullah : Hepsi birden yerin dibine geçirilirler ve kıyamet günü niyetlerine göre haşrolunurlar.” buyurdu.

Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’in azadlısı, dostu ve dostunun oğlu olan Ebû ZEyd Üsâme İbni ZEyd İbni Hârise radıyallahu anhümâ’dan nakledildiğine göre o şöyle dedi:

Kızı (ZEynep), Nebî sallallahu alEyhi ve sellem’e:

Bunun üzerine Kızı, Nebî sallallahu alEyhi ve sellem’e; - Ne olur, mutlaka gelsin, diye tekrar haber yolladı.

Bu defa PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem yanında Sa’d İbni Ubâde, Muâz İbni Cebel, ÜbEyy İbni Kâ’b, ZEyd İbni Sâbit ve başka bazı sahâbîler olduğu halde kalkıp kızına gitti. Çocuğu Hz. PEygamber’e verdiler, kucağına aldı. Yavrucak pek zor nefes almaktaydı. Resûlullah’ın gözlerinden yaşlar boşandı.

Durumu gören Sa’d İbni Ubâde:

Hadisin bir başka rivâyetinde Hz. PEygamber, “Bu, dilediği kullarının kalbine Allah’ın koyduğu bir rahmettir. Zaten Allah ancak, merhametli kullarına rahmet eder” buyurmuştur.

Atâ İbni Ebî Rebâh’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir:

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ bana:

İbn Abbâs şöyle dedi:

Nebî sallallahu alEyhi ve sellem:

-“Eğer sabredEyim dersen, sana cennet vardır. Ama yine de sen istersen, sana şifa vermesi için Allah’a dua ederim” buyurdu.

Bunun üzerine kadın:

Nebî sallallahu alEyhi ve sellem de ona dua etti.

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ şöyle dedi:

UyEyne İbni Hısn (Medine’ye) geldi ve yeğeni Hurr İbni Kays’a misafir oldu. Hurr, Hz. Ömer’in danışma meclisi üyelerindendi. Zaten genç olsun yaşlı olsun âlimler (kurrâ), Hz. Ömer’in danışma meclisinde bulunurlardı. Bu sebeple UyEyne, yeğeni Hurr İbni Kays’a:

Hurr, Ömer’den izin aldı. UyEyne Ömer’in yanına girince:

Ömer hiddetlendi, UyEyne’ye ceza vermek istedi.

Bunun üzerine Hurr:

Allah’a yemin ederim ki, Hurr bu âyeti okuyunca Ömer, UyEyne’yi cezalandırmaktan vazgeçti. Zaten Ömer, Allah’ın kitabına son derece bağlı idi.

Abdullah İbni Abbas radıyallahu anhümâ’dan rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“(Geçmiş) ümmetler bana gösterildi. PEygamber gördüm, yanında üçbeş kişilik küçük bir grup vardı. PEygamber gördüm, yanında bir iki kişi bulunuyordu. Ve pEygamber gördüm, yanında kimsecikler yoktu. Bu arada önüme büyük bir kalabalık çıktı. Kendi ümmetim sandım. Bana ‘Bunlar Mûsâ’nın ümmetidir, sen ufka bak!’ dediler. Baktım; (çok) büyük bir karaltı. ‘İşte bunlar senin ümmetindir. İçlerinden hesapsız-azabsız cennete girecek yetmiş bin kişi vardır’ dediler.”

(İbni Abbas diyor ki) Söz buraya gelince PEygamber alEyhisselâm kalkıp evine gitti. Oradaki sahâbîler bu hesapsız-azabsız cennete girecek yetmiş bin kişinin kimler olabileceği hakkında konuşmaya başladılar: Kimileri, “Bunlar pEygamberin sohbetinde bulunanlar olmalıdır” derken, kimileri, “Bunlar İslâm geldikten sonra doğup, şirki tanımamış olanlardır” dediler. Daha başka birçok görüş ileri sürenler oldu.

Onlar bu meselEyi tartışırken PEygamber alEyhisselâm çıkageldi.

Bunun üzerine Nebi sallallahu alEyhi ve sellem:

Ukkâşe İbni Mihsan yerinden fırladı ve:

PEygamber alEyhisselâm da:

PEygamber alEyhisselâm bu defa:

Ebû HürEyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Nebî sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Cennete girecek bir kısım insanlar vardır ki, onların kalpleri kuş kalbi gibi (rakîk ve güven içinde)dir.”