Arama Sonuçları vardır En

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in azadlısı, dostu ve dostunun oğlu olan Ebû Zeyd Üsâme İbni Zeyd İbni Hârise radıyallahu anhümâ’dan nakledildiğine göre o şöyle dedi:

Kızı (Zeynep), Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e:

Bunun üzerine Kızı, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e; - Ne olur, mutlaka gelsin, diye tekrar haber yolladı.

Bu defa Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem yanında Sa’d İbni Ubâde, Muâz İbni Cebel, Übeyy İbni Kâ’b, Zeyd İbni Sâbit ve başka bazı sahâbîler olduğu halde kalkıp kızına gitti. Çocuğu Hz. Peygamber’e verdiler, kucağına aldı. Yavrucak pek zor nefes almaktaydı. Resûlullah’ın gözlerindEn yaşlar boşandı.

Durumu görEn Sa’d İbni Ubâde:

Hadisin bir başka rivâyetinde Hz. Peygamber, “Bu, dilediği kullarının kalbine Allah’ın koyduğu bir rahmettir. ZatEn Allah ancak, merhametli kullarına rahmet eder” buyurmuştur.

Atâ İbni Ebî Rebâh’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir:

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ bana:

İbn Abbâs şöyle dedi:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:

-“Eğer sabredeyim dersEn, sana cEnnet En'>vardır. Ama yine de sEn istersEn, sana şifa vermesi için Allah’a dua ederim” buyurdu.

Bunun üzerine kadın:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem de ona dua etti.

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ şöyle dedi:

Uyeyne İbni Hısn (Medine’ye) geldi ve yeğEni Hurr İbni Kays’a misafir oldu. Hurr, Hz. Ömer’in danışma meclisi üyelerindEndi. ZatEn gEnç olsun yaşlı olsun âlimler (kurrâ), Hz. Ömer’in danışma meclisinde bulunurlardı. Bu sebeple Uyeyne, yeğEni Hurr İbni Kays’a:

Hurr, Ömer’dEn izin aldı. Uyeyne Ömer’in yanına girince:

Ömer hiddetlEndi, Uyeyne’ye ceza vermek istedi.

Bunun üzerine Hurr:

Allah’a yemin ederim ki, Hurr bu âyeti okuyunca Ömer, Uyeyne’yi cezalandırmaktan vazgeçti. ZatEn Ömer, Allah’ın kitabına son derece bağlı idi.

Abdullah İbni Abbas radıyallahu anhümâ’dan rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“(Geçmiş) ümmetler bana gösterildi. Peygamber gördüm, yanında üçbeş kişilik küçük bir grup vardı. Peygamber gördüm, yanında bir iki kişi bulunuyordu. Ve peygamber gördüm, yanında kimsecikler yoktu. Bu arada önüme büyük bir kalabalık çıktı. KEndi ümmetim sandım. Bana ‘Bunlar Mûsâ’nın ümmetidir, sEn ufka bak!’ dediler. Baktım; (çok) büyük bir karaltı. ‘İşte bunlar sEnin ümmetindir. İçlerindEn hesapsız-azabsız cEnnete girecek yetmiş bin kişi En'>vardır’ dediler.”

(İbni Abbas diyor ki) Söz buraya gelince Peygamber aleyhisselâm kalkıp evine gitti. Oradaki sahâbîler bu hesapsız-azabsız cEnnete girecek yetmiş bin kişinin kimler olabileceği hakkında konuşmaya başladılar: Kimileri, “Bunlar peygamberin sohbetinde bulunanlar olmalıdır” derkEn, kimileri, “Bunlar İslâm geldiktEn sonra doğup, şirki tanımamış olanlardır” dediler. Daha başka birçok görüş ileri sürEnler oldu.

Onlar bu meseleyi tartışırkEn Peygamber aleyhisselâm çıkageldi.

Bunun üzerine Nebi sallallahu aleyhi ve sellem:

Ukkâşe İbni Mihsan yerindEn fırladı ve:

Peygamber aleyhisselâm da:

Peygamber aleyhisselâm bu defa:

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’dEn rivayet edildiğine göre Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“CEnnete girecek bir kısım insanlar En'>vardır ki, onların kalpleri kuş kalbi gibi (rakîk ve güvEn içinde)dir.”

Enes radıyallahu anh’dEn rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kim, evindEn çıkarkEn:

“Allah’ın adıyla çıkıyor, Allah’a güvEniyorum. Günahlardan korunmaya güç yetirmek ve taate kuvvet bulmak, ancak Allah’ın tevfik ve yardımıyladır” derse kEndisine:

“Doğruya iletildin, ihtiyaçların karşılandı, düşmanlarından korundun, diye cevap verilir. Şeytan da kEndisindEn uzaklaşır.” Ebû Dâvûd’un rivayetinde şu ilâve En'>vardır:

Şeytan, diğer şeytana: Hidâyet edilmiş, ihtiyaçları karşılanmış ve korunmuş kişiye sEn ne yapabilirsin ki? der.

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’dEn rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kuvvetli mü’min, (Allah katında) zayıf mü’mindEn daha hayırlı ve daha sevimlidir. (Bununla beraber) her ikisinde de hayır En'>vardır. SEn, sana yararlı olan şeyi elde etmeye çalış. Allah’dan yardım dile ve asla acz gösterme. Başına bir şey gelirse, “şöyle yapsaydım, böyle olurdu” diye hayıflanıp durma. “Allah’ın takdiri bu, O, ne dilerse yapar” de. Zira “eğer şöyle yapsaydım” sözü şeytanı memnun edecek işlerin kapısını açar.”

Enes radıyallahu anh şöyle dedi:

Amcam Enes İbni Nadr radıyallahu anh Bedir Savaşı’na katılmamıştı. Bu ona çok ağır geldi. Bu sebeple:

Sonra Uhud Savaşı’nda müslüman safları dağılınca, -arkadaşlarını kastederek- “Rabbim, bunların yaptıklarından dolayı özür beyan ederim” dedi. Müşrikleri kastederek de “Bunların yaptıklarından da uzak olduğumu sana arzederim” deyip ilerledi. Sa’d İbni Muâz ile karşılaştı ve:

Enes radıyallahu anh devamla şöyle dedi:

Amcamı şehid edilmiş olarak bulduk. Vücudunda seksEndEn fazla kılıç, süngü ve ok yarası vardı. Müşrikler müsle yapmış, uzuvlarını kesmişlerdi. Bu sebeple onu kimse tanıyamadı. Sadece kızkardeşi parmak uçlarından tanıdı.

Enes dedi ki, biz şu âyetin amcam ve amcam gibiler hakkında inmiş olduğunu düşünmekteyiz:

“Mü’minler içinde öyle yiğit erkekler En'>vardır ki, Allah’a verdikleri sözlerinde durdular. Onlardan kimi ahdini yerine getirdi (çarpıştı, şehid düştü), kimi de sırasını bekliyor. Bunlar aslâ sözlerini değiştirmemişlerdir” [Ahzâb sûresi (33), 23]

Ebû Mes’ûd Ukbe İbni Amr el-Ensârî el-Bedrî radıyallahu anh şöyle dedi:

Sadaka âyeti inince, biz sırtımızla yük taşıyarak, (hammallık yaparak) sadaka vermeye başladık. DerkEn bir adam geldi çokca sadaka verdi. Münâfıklar, “Gösteriş yapıyor” dediler. Bir başkası geldi, bir ölçek hurma getirdi. Yine münâfıklar, “Allah’ın, bunun bir ölçek hurmasına ihtiyacı yoktur” dediler. Bunun üzerine, “Sadakalar hususunda gönüldEn verEn mü’minleri çekiştirEn ve güçlerinin yettiğindEn başkasını bulamayanlarla alay edEnler yok mu, Allah onları maskaraya çevirmiştir. Onlar için acı bir azab En'>vardır”

Ebû Hureyre'dEn (şöyle demiştir): Peygamber (S) şöyle dedi: "Allah şöyle buyurdu; Üç sınıf insan En'>vardır ki, kıyamet gününde bEn onların hasmıyımdır: Biri şu kimse ki, bEnim adıma ye­min edip (ahd eder de) sonra ahdini bozar. İkincisi hür bir insanı köle diye satar da onun parasını yer. Üçüncüsü şu kimse ki, bir işçiyi ücretle tutar, onu çalıştırıp işi tam yaptırır da, onun ücretini vermez"