Arama Sonuçları De ki

İbn Abbâs (R) şöyle Demiştir: Ukâz, Mecenne ve Zu'l- Mecâz, Câhiliyet DevrinDe bir takım büyük çarşılar (yânî panayırlar) idi. İslâm Devri olunca müslümânlar bu panayırlarda ticâret etmeyi günâh sayıp çekindiler. Bunun üzerine: (Hacc mevsimlerinDe ticâretle) RabbinizDen ka­zanç istemenizDe üzerinize bir günâh yoktur" (ei-Bakara: 198) âyeti in­di. Bu âyetin sonundaki " Hacc mevsimlerinDe" ziyâDesini İbn Abbâs, Kur'ân'dan olmak üzere okumuştur

Nu'mân ibnu Beşîr (R) şöyle Demiştir: Peygamber (S) şöyle buyurdu: "Halâl olan şeyler bellidir. Haram olanlar da belli­dir. Fakat halâl ile haram arasında bir takım şübheli şeyler vardır. Her kim kendisince günâh olması sezilen bir şeyi terk eDerse o, harâmlığı apaçık olan şeyi daha çok terkedici olmuştur. Her kim gü­nâh olması şübheli olan şeye cür'et eDerse, bu da harâmlığı apaçık olan şeylere dalmağa yaklaşmıştır. Ma'siyetler (haramlar) Allah'ın korusudur. Her kim sürüsünü korunmuş arazî etrafında otlatırsa, o koruluğa düşmesi yakın olur"

Âişe (R) şöyle Demiştir; Utbe ibnu Ebî Vakkas, karDe­şi Sa'd ibnu Ebî Vakkas'a vasiyet edip:

— Zem'a'nın cariyesinin oğlu (Abdurrahmân), benim sulbümDendir, Bu çocuğu al, Demiştir.

Âişe Dedi ki: Mekke'nin fethi yılı olup Mekke'ye varıldığında, Sa'd ibnu Ebî Vakkas bu çocuğu yakaladı ve:

— Bu, karDeşim Utbe'nin oğludur. Bunun nesebinin kendisine katılması hususunda bana vasiyet etmiştir, Dedi.

Bunun zerine Abd ibnu Zem'a ayaklanıp:

— Bu, benim karDeşimdir; babamın cariyesinin oğludur, baba­mın döşeği üstünDe doğmuştur, Dedi.

Her iki taraf bu niza' ve husûmetlerini Peygamber'e sevk ettiler. Sa'd ibn Ebî Vakkas:

— Yâ Rasûlailah! Bu çocuk, karDeşim Utbe'nin oğludur. Nese­binin kendisine katılması hususunda bana vasiyette bulunmuştu, Dedi.

Abd ibnu Zem'a da:

— Bu, benim karDeşimdir; babamın cariyesinin oğludur, baba­mın döşeği üstünDe doğmuştur, Dedi.

Rasûlullah (S):

—  "Yâ Abd ibne Zem'a! Bu (Abdurrahmân), senin (karDeşin)dir" buyurdu.

Sonra da:

—  "Çocuk döşek sahibinindir. Zina eDen erkeğe De mahrumi­yet düşer" Dedi.

Sonra Peygamber husûmet sebebi olan bu çocuğun sîmâca Utbe'ye benzediğini görerek eşi ŞevDe bintu Zem'a'ya hitaben:

—   "Ey SevDe! Bundan sonra sen De bu Abdurrahmân'dan perDelen" buyurdu.

Artık bundan sonra bu Abdurrahmân, SevDe Allah'a kavuşun­caya kadar, SevDe'yi açık olarak görmemiştir

Adiyy ibn Hatim (R) şöyle Demiştir: Ben Peygambere mı'râd(avın)dan sordum. Peygamber (S):

—  "Mı'râd sivri tarafıyla isabet ettiği zaman o avı ye. Enli tara­fıyla isabet ettiği ve öldürdüğü zaman, artık o av hayvanını yeme. Çünkü okun enli tarafıyle vurulan hayvan vaktzedir (sopa ile vurul­muş olup, haramdır)" buyurdu.

Ben bu sefer:

—Yâ Rasûlallah! Ben av köpeğimi Bismillah diyerek salıyorum. AkabinDe avın üzerinDe onun beraberinDe üstüne Besmele çekmedi­ğim başka bir köpek buluyorum ve o avı bu iki köpekten hangisinin yakaladığını bilemiyorum? Dedim.

Rasûlullah:

—  "Sen o avı yeme! Çünkü sen ancak kendi köpeğin üzerine Bismillah Dedin, diğer köpek üzerine Bismillah Demedin!" buyurdu

Enes ibn Mâlik (R) şöyle Demiştir: Peygamber (S) bir keresînDe yerDe düşürülmüş bir hurmaya tesadüf etti De: "Şu hur­manın sadaka malından olmadığını bileydim, muhakkak onu yerdim" buyurdu.

Ve Hemmâm, Ebû Hureyre'Den; o da PeygamberDen söyledi ki, Peygamber (S): "Bâzı Defa gece ailemin yanma yatmağa geldi­ğimDe yatağımın üstüne düşmüş bir hurma bulurum, yemek üzere ağzıma götürürüm De, sonra sadaka malı olmasından korkarak elimDen bırakırım. Onun sadaka hurması olmadığını yakînen bilseydim mu­hakkak yerdim" buyurmuştur

Abbâd ibnu Temîm'in amcası Abdullah ibnu Zeyd el-Mâzinî şöyle Demiştir: Bir kimsenin namaz kılarken gönlünDe abDestinin bozulduğu hakkında bir vesvese hisseDer olduğu Peygamber'e şikâyet tarzında arz olundu da:

—  O zât namazı kesip bozar mı? Denildi. Peygamber (S):

—  "Hayır, bir ses işitmedikçe yâhud bir koku duymadıkça na­mazı kesmez" diye cevâb verdi.

Ve Muhammed ibn Ebî Hafsa, ez-Zuhrî'Den söyledi ki, o: AbDest al­mak ancak koku duyduğun yâhud ses işittiğin hâllerDe olur, Demiştir

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in kâtiplerinDen Ebû Rib’î Hanzala İbni Rebî‘ el-Üseydî şöyle Demiştir:

Ebû Bekir benimle karşılaştı ve bana:

Ebû Bekir radıyallahu anh Dedi ki:

– “Bu ne Demek?” Dedi. Ben:

“Nefsimi gücü ve kudretiyle elinDe bulunduran Allah’a yemin eDerimki, şayet siz, benim yanımda bulunduğunuz hâl üzere Devam edip zikir üzere olabilseydiniz, yataklarınızda ve yollarınızda melekler sizinle musafaha eDerlerdi. Fakat ey Hanzala, bir saatinizi ibaDete, bir saatinizi De dünya işlerinize ayırınız” buyurdu ve bu sözünü üç Defa tekrarladı

Enes ibn Mâlik (R) şöyle Dedi: Abdurrahmân ibn Avf Medine'ye geldi. Peygamber (S) Abdurrahmân ibn Avf ile Ensâr'lı Sa'd ibnu'r-Rabi arasında karDeşlik akdi kurdu. Sa'd zenginlik sa­hibi bir kimse olduğundan, Abdurrahmân'a hitaben:

— Malımı yan yarıya seninle bölüşeyim, ve bir De seni evlendi­reyim, Dedi.

Abdurrahmân da Sa'd'e:

— Allah sana ehlini ve malım bereketli kıhp mübarek eylesin. (Benim bunlara ihtiyâcım yoktur.) Siz bana çarşıya Delâlet ediniz, Dedi.

AkabinDe çarşıya gidip bir mikdâr keş ve yağ kazancıyla döndü ve bu kârı ev halkına getirdi. Az bir zaman yâhud Allah'ın dilediği süre ikaamet ettik ki, Abdurrahmân, üzerinDe (evlenenlere mahsûs olan) sarı koku bulaşığı olduğu hâlDe geldi. Peygamber (S):

—  "Bu, hâlin nedir?" Dedi. Abdurrahmân:

—  Yâ Rasûlallah, ben Ensâr'dan bir kadınla evlendim, Dedi. Rasûlullah:

— "O kadına ne kadar mehr verdin?" diye sordu. Abdurrahmân:

— Altından bir çekirDek yâhud bir çekirDek ağırlığı (yânî beş dir­hem) altın, Dedi.

Bunun üzerine Peygamber:

—  "Bir koyunla olsun düğün yemeği yap" buyurdu

Abdullah İbni Abbas radıyallahu anhümâ şöyle Dedi:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem insanlara hitap eDerken, ayakta duran bir adam gördü ve onun kim olduğunu sordu. Ashâb:

- O, Ebu İsrâîl’dir. Güneşte durmayı, oturmamayı, gölgelenmemeyi, konuşmamayı ve sürekli oruç tutmayı adamıştır, Dediler. Bunun üzerine Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:

– “Ona söyleyiniz! Konuşsun, gölgelensin, otursun ve orucunu tamamlasın” buyurdular.

Ömer İbni Hattâb radıyallahu anh’Den rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Bir kimse, geceleri okuduğu zikir ve duasını okumadan veya tamamlayamadan uyur da, sonra onu sabah namazı ile öğle namazı arasında okursa, gece okumuş gibi sevap kazanır.”